تاثیر مکمل غذایی در بدن
ممکن است با خود فکر کنید وقتی اشتها به غذا دارید و قادرید از هر نوع مواد غذایی استفاده کنید پس چه نیازی وجود دارد که ویتامین بخوریم. اما این فکر نادرستی است چون مواد غذایی که می خوریم همه ویتامینها را با خود ندارند و برخی از ویتامینها هستند که باید از طریق مکملها به بدن برسد بخاطر همین است که ویتامین برای بدن لازم است اکنون انواع ویتامینهای مورد نیاز بدن را بطور خلاصه بیان می کنیم
به ویتامین ها و مواد غذایی باید به عنوان ارتشی که با بیماری های مزمن وابسته به سن مبارزه می کنند نگاه کنیم. و بهترین راه برای ساختن این ارتش مصرف یک رژیم غذایی سالم و خوب است.
اولین و مهمترین نکته در رابطه با مکمل های غذایی این است که هرگز نباید فراموش کنید مکمل های غذایی به عنوان تکمیل‌کننده‌ی رژیم غذایی طراحی شده‌اند، نه به عنوان جایگزین خوراکی‌های مغذی. پس قرار نیست کمبود تمام مواد مغذی مورد نیاز بدن توسط این مکملها تأمین شود.مکملها برای رفع کمبود‌های تغذیه‌ای زندگی افراد استفاده می‌شوند. اینها دارو نیستند و نباید به عنوان دارو استفاده شوند. مصرف مکملها می‌تواند برای سلامت افراد هم مفید باشد و هم خطراتی به همراه داشته باشد و گاهی خطرات مصرف آنها برای افراد بسیار جدی است.
بهترین راه برای دریافت مواد مغذی مورد نیاز این است که غذاهای سالم متنوعی میل کنید. با این حال برخی از مردم شاید نتوانند در طول روز ویتامین ها و مواد معدنی کافی دریافت کنند، بنابراین پزشکشان مجبور به تجویز مکمل می شوند. مکمل مواد مغذی خوراکی می تواند مواد مغذی که در رژیم غذایی تان پیدا نمی شود را به بدنتان برساند.
آنتی اکسیدان ها چه چیز هستند؟ مسلما تا به حال نام آنتی اکسیدان را شنیدید. اینها ترکیباتی طبیعی در غذاها هستند که می توانند در برابر بیماری ها محافظتتان کنند. این هم تعدادی از منابع آنتی اکسیدان که باید آنها را وارد برنامه غذایی تان کنید: بتاکاروتن: میوه ها و سبزیجاتی که سبز پررنگ یا نارنجی پررنگ باشند. سلنیوم: غذاهای دریایی، جگر، گوشت و غلات ویتامین C: مرکبات، فلفل گوجه فرنگی و توت ها ویتامین E: جوانه گندم، آجیل، دانه کنجد و روغن های کانولا، زیتون و بادام. در حال حاضر پژوهش ها نشان دادند مصرف مقدار زیاد آنتی اکسیدان ها از بروز بیماری های مزمن مانند بیماری قلبی یا دیابت پیشگیری نمی کند. همچنین برخی محققان معتقدند مصرف بالای بعضی از آنتی اکسیدان ها حتی می تواند مضر باشد. قبل از استفاده از یک مکمل بهتر است با پزشک یا مشاور خود صبحت کنید.
ویتامین E
ویتامین E نوعی آتنی اکسیدان است که بدن را در مقابل تاثیرات منفی رادیکال های آزاد محافظت می کند – مولکول های سلولی آسیب دیده می توانند منجر به ناراحتی های قلبی، سرطان و بیماری های دیگر شوند. ویتامین E باعث تقویت سیستم ایمنی بدن نیز می شود. این ویتامین را می توان از غذاهایی که میل می کنید تامین کنید و به مصرف مکمل نیازی نیست.
منابع اصلی ویتامین E، سبزیجات، انواع روغن ها، آجیل، دانه های خوراکی و برگ های سبز سبزیحات است. باید بدانید مصرف ویتامین E برای افرادی که داروهای رقیق کننده خون یا داروهای دیگر را مصرف می کنند، ضرر دارد.
ویتامین C
همه اعتقاد داریم ویتامین C موجب درمان سرماخوردگی های معمولی می شود. اما تحقیقات اخیر نشان داده است مصرف این ویتامین فقط برای یک روز بدن را در برابر سرماخوردگی محافظت می کند. بالاترین میزان مجاز برای مصرف این ویتامین، ۴ هزار میلی گرم در روز است. در این مواقع توصیه می شود چهار قرص یکهزار میلی گرم ویتامین C را با آب زیاد مصرف کنید. ویتامین C قابل حل در آب است و به همراه آب زیاد زودتر بر بدن تاثیر می کند.
کلسیم
بافت های فعال بدن و استخوان ها دایما در حال تغییر و دگرگونی هستند و برای ایجاد این تغییرات نیز کلسیم تولید می کنند. برای پیشبرد این روند بدن انسان به مواد معدنی کافی نیاز دارد تا سلول ها آن را بیشتر از توان استخوان ها از آنها نگیرند. افرادی که ۴۰ سال یا بیشتر دارند نباید تصور کنند که حتما باید قرص کلسیم مصرف کنند. با تحقیقاتی که روی ۲۴ هزار فرد انجام شده، مشخص شده است مصرف مقدار زیاد کلسیم همچون کمبود آن می تواند موجب ناراحتی های قلبی در فرد شود. پیش از اینکه سرخود کلسیم مصرف کنید، ابتدا تحقیق کنید و ببینید روزانه چقدر کلسیم از طریق غذا به بدن خود می رسانید. روزانه هزار میلی گرم کلسیم برای زنان زیر ۵۰ سال و ۱۲۰۰ میلی گرم برای زنان بالای ۵۰ سال ضروری است. اگر روزانه شیر و لبنیات کافی مصرف می کنید، دیگر به مصرف مکمل نیازی نیست.
ویتامین D
ویتامین D برای کمک به جذب کلسیم در بدن بسیار لازم است. اگر ویتامین D کافی نداشته باشید یا بدنتان توان جذب این ویتامین را نداشته باشد احتمال ابتلا به پوکی استخوان افزایش می یابد. ویتامین D را می توانید از نور خورشید دریافت کنید. این ویتامین در غذاهایی همچون شیر، ماست و آب پرتقال و ماهی های چرب همچون سالمون و تن یافت می شود. افراد باید روزانه ۴۰۰ واحد قرص ویتامین D مصرف کنند.